நந்திக்கடல் சற்று மிதமாகவே
ஓலமிட்டு அழுகின்றது
காலை வானம் கூட
வழமைக்கு மாறாய்
ரத்தமாய் சிவந்து விடிகின்றது
விடிந்த வந்து சூரியனை
கரிய மேகங்கள்
கடுதியாக வந்து மறைக்கின்றன
வானத்தில் மீண்டும் வெடியோசை
மின்னல் கொடி தாவிப் படர்கின்றது
கண்ணீர்த் துளிகளாய்
ஓவென்ற அழுகுரலோடு
கோடையிலும் மழை
முல்லிவாய்க்கால் மண்
மீண்டும் ரத்த சிவப்பை
நினைத்து அலறுகின்றது
உறவுகளை நினைத்து
அழுவதற்கும் தடையுத்தரவு
பொத்திய வாய்களில்
வெடித்து சிதறுகின்றன
விம்மல்களும் விக்கல்களும்
கொத்து குண்டில் விழுந்தவர்
பங்கர் மண் சரிந்ததால் புதைந்தவர்
தண்ணீர் கேட்டபடியே மூச்சடக்கியவர்
உடனிருந்தோர் உயிர் பிடித்ததோட
விழித்த விழிகளால்
பார்த்தபடியே பரலோகம் போனோர்
கருப்பையில் இருந்து
எட்டி பார்க்குமுன்னே
கருகிய குஞ்சுகள்
இறந்த தாயின்
வெற்று முலை சப்பியபடி
சவமாகிய குழந்தைகள்
அள்ளி எடுத்த சதைப்பிண்டங்கள்
அங்கிங்கென சிதறிய அவயவங்கள்
இத்தனையும்
இத்தனை ஆண்டுகளின் பின்னரும்
இன்று பார்த்தது போல
நினைவுக்குள் வருகின்றது
இது மே 18
இன்று ஐந்தாண்டு
இன்னும்
சர்வதேசத்திடமிருந்து
சரியான நீதியான
பதிலில்லை
இன்றும் ஏங்கியபடி
எதிர்பார்ப்புகளுடன்
எதிலிகளான தமிழினம்
ஏந்துகின்றது கண்ணிருடன்
ஏற்றப்பட்ட விளக்குகளை
விம்மல்களுடன்...
வல்வையூரான்
| Tweet | ||||
வேதனை மிகுந்த வரிகள் ..
பதிலளிநீக்குவலிகளும் கனவுகளும்
பதிலளிநீக்குநிறைந்திருக்கும் வரிகள்..
நலம் பெரும் வாழ்வு
அமையும் நாள் வரும்..
கவிதை எழுதுபவர்களில் குறிப்பிடத்தக்கவர் நீங்கள் . உங்கள் கவிதைக்கு சந்தோசமாக வாழ்த்து சொல்ல முடியவில்லை .தொடர்ந்தும் எழுதுங்கள் வல்வையூரான் .
பதிலளிநீக்கு